تحلیل فضایی و میدانی کمیت‌های فیزیکی آب خلیج چابهار در مونسون زمستانه سال 1386ـ 1385

در آمار فضایی پیشگویی مقدار نامعلوم یک میدان تصادفی در موقعیت مشخص بر اساس مشاهدات، به‌عنوان بهترین پیشگوی خطی صورت می‌پذیرد. گاهی در بعضی مسایل کاربردی در هر موقعیت فضایی علاوه بر متغیر مورد بررسی، متغیرهای کمکی دیگری نیز در اختیار است که به‌کار‌گیری آنها می‌تواند دقت پیشگویی را بهبود بخشد. در این تحقیق، برخی از پارامترهای فیزیکی آب خلیج چابهار، از جمله دما، شوری و چگالی با استفاده از نیمرخ برداری توسط CTD در لایه‌های مختلف آب، مورد نمونه‌برداری قرار گرفته است. هدف اصلی این مطالعه، شناخت و آگاهی یافتن از نحوه توزیع چگالی آب تحت تأثیر سایر پارامترهای فیزیکی آب، ارائه‌ی کاربرد روش‌های نوین آمار مانند پیش‌بینی فضایی کریگیدن (Kriging)، هم‌کریگیدن (Co-Kriging) و عکس فاصله‌ی موزون (Inverse-Distance Weighted) در اقیانوس‌شناسی، پیش‌بینی میزان پارامترهای فوق برای کل منطقه و پهنه‌بندی چگالی خلیج بوده است. همچنین این روش‌ها از لحاظ دقت پیش‌بینی مقایسه شده‌اند. نتایج حاصل از تحلیل اعتبارسنجی پارامتر چگالی، حاکی از آن است که پیش‌بینی حاصل از هم‌کریگیدن بهتر از کریگیدن و روش کریگیدن بهتر از عکس فاصله‌ی موزون است و این روش در مطالعه‌ی پدیده‌های محیطی مناسب است. همچنین با توجه به نتایج پهنه‌بندی فضایی برای پارامتر چگالی آب، با دقت بالا می‌توان گفت که در فصل‌های مونسون زمستانه سال 1386ـ 1385، به‌طور میانگین چگالی آب خلیج چابهار با پیشروی به‌سمت ساحل کاهش می‌یابد.